Joe’s Bridge

Op 10 september kreeg Montgomery groen licht voor zijn gedurfde plan “Market Garden”. Een belangrijk onderdeel van dit plan was het veroveren van de bruggen die nodig waren voor een snelle opmars.

Hiervoor was het essentieel om de brug op de Luikersteenweg te Lommel in handen te krijgen. Dit was de enige brug over het Maas-Schelde kanaal in de omgeving die de Duitsers niet hadden opgeblazen. Ze wilden deze brug tot het laatste moment in stand houden om de terugtrekking van eigen troepen uit het zuiden mogelijk te maken. Rondom Hechtel voerden de Britten nog een felle strijd met de Duitsers, maar de Grenadier Guards en Irish Guards kregen de opdracht om Hechtel te omtrekken en de brug zo spoedig mogelijk in te nemen. Hiervoor moesten zij door vijandelijk gebied om de brug te kunnen bereiken.

De boodschap was duidelijk: wie als eerste arriveerde, moest de brug veiligstellen en vasthouden. Hoewel de Grenadiers de brug tot een afstand van 1,5 kilometer wisten te naderen, stuitten ze op zware weerstand op het kruispunt van “Karrestraterheide” te Lommel.

Eén van de mannen betrokken bij de verovering vertelt:
De ochtend van 10 september was net als honderden anderen: rol uit je slaapzak, wassen en scheren, ontbijten en meestal wat kletsen met elkaar.

We vertrokken – we wisten niet waar we waren. Het enige wat we wisten was dat de vijand zich terugtrok, en dat we hen min of meer achtervolgden. Bewegend als een soort konvooi, op secundaire wegen was het de gehele tijd stoppen en starten.

We namen de tijd om thee te zetten, soms hadden we het water net gekookt als er geroepen werd: “Starten”. Er werd gevloekt en de stalen Duitse helm met kokend water zou met grote laarzen omver worden getrapt. Zodra we allemaal ingepakt waren trokken we verder.

Deze langzame opmars ging de hele dag door met af en toe een vijandelijke soldaat die op ons afkwam met zijn handen omhoog. We gaven het weinig aandacht omdat we nog steeds verder gingen.

Rond Tea-time reden we parallel met een straat van een dorp. Toen kwamen we bij een weggetje dat dwars liep met slechts een paar huizen. De radio begon veel te kraken en we kwamen tot de conclusie dat er een brug voor ons lag die we zouden oversteken!

Ik hoorde dat No.1 Squadron, No. 1 Troop zou gaan leiden; alle kanonnen zouden worden afgevuurd: de twee Brownings en de 75 ponder. Er was een beetje besluiteloosheid over wie de aanval zou leiden. Die eer viel te beurt aan onze tanks, sergeant Steers en co.

Het bevel kwam van Sgt. Steers om verder te gaan. Ik kwam uit de zijweg en sloeg scherp naar rechts en daar was het: De Brug! Dit was de eerste keer dat hem heb gezien.

Een kleine (ongeveer een ton) vrachtwagen brandde halverwege de lichte helling van de brug naast een 88 mm kanon. Bij stilstand is er niet veel zicht; maar genoeg als je je ogen openhoudt. Ik kwam nooit in de hoogste versnelling. Snelheid was geen voordeel aangezien de antitankwapens recht voor ons stonden. Bij oppositie aan de zijkant zou dat anders zijn geweest. Sigaretten gingen er in een hoge snelheid doorheen. Die snelheid was ongeveer vier sigaretten per mijl. Ik moest een beetje naar links buigen om het vuur te ontwijken. Ik zag de 88mm maar ik denk niet dat deze bemand was.

Terwijl we doorreden naar het uiteinde van de brug, bevond zich er nog een 88mm in de rechterhoek. Ik denk dat ook deze niet bemand was. We stopten aan het einde van de brug en alles was stil. We hebben de vijand helemaal niet gezien. Ik denk dat ze ongeorganiseerd en bang waren. Ze hadden redelijk gedronken. Rond de voet van de brug lagen veel rugzakken en ze zaten vol met dozen met Hollandse sigaren, het korte vette type. Ongetwijfeld buit. Een nare zaak! Dus we hebben de tanks ermee vol geladen.

Dit gebeurde allemaal om 5-6 uur, dus we hadden genoeg tijd om rechts van de brug te gaan (ongeveer 2 à 3 honderd meter) en uit te waaieren langs de heggen. De slaapzak werd uitgerold en we aten een maaltijd. We waren heel opgelucht en gelukkig dat we goed werk hadden geleverd zonder slachtoffers. We sliepen goed, als kleine baby’s.

Lance Corporal Kettleborough 2nd Battalion Irish Guards

Zoals Kettleborough vertelde, bestormden de tanks onder commando van sergeant Steers de brug terwijl de andere tanks dekkingsvuur vanuit de flanken gaven. Zodra de infantrie en de tanks de brug overstaken ging Captain Hutton van de 615 Field Squadron Royal Engineers met een handje vol “vrijwilligers” van de Irish Guards de explosieven van de brug verwijderen. De Britten slagen erin om de brug vliegensvlug en geheel intact in handen te krijgen.

De Britten noemden de brug Joe’s Bridge, naar de commandant van de Irish Guards: J.O.E. Vandeleur. Vanaf deze brug werd de operatie om Nederland te bevrijden gestart.

Meer weten?

In ons boek “The road to Valkenswaard” komt deze episode uitgebreid aan bod. Deze is te bestellen via info@erfgoed40-45.nl

De volgende boeken zijn ook erg informatief:
* Autumn Gale/ Herbst sturm – Jack Didden en Maarten Swarts http://www.autumngale.com/nl/
* Kampfgruppe Walther and Panzerbrigade 107 – Jack Didden en Maarten Swarts http://www.autumngale.com/kampfgruppe-walther/
* De brug tot Market Garden – J. Israël